Неизмерна љубов...

Ја сакам.
Неизмерно ја сакам.
Ми го направи животот полесен,
Ми ги направи проблемите решливи,
Ми помага да ги остварам плановите.
Ми помага, ме сака...
Ме гали по косата кога плачам,
Ме прегрнува кога се тресам.
Ми дава чувство на сигурност, љубов и топлина.
Со еден збор, ми го направи животов единствен.

Но се плашам.... што кога ќе ја нема?
Што кога сите тие совети, сета таа љубов и топлина
Ќе останат само сеќавање?
Што тогаш?
Што кога ќе нема кој да ме поддржи, тогаш кога ќе згрешам?

Тогаш само ќе се сеќавам на неа како
Жена со цврст карактер
Жена со мила насмевка
Жена што со поглед знае да искара
Жена што зрачи со љубов и топлина.

И сето тоа ќе ми недостига... многу...
Толку многу, што ќе ја довикувам во сон,
Ќе го изговарам нејзиното име кога ќе ми е тешко
А таа и понатаму ќе ме сака и ќе ми помага
Со тоа што ги пресади љубовта и топлината
Во моево срце.

На мојата мајка