октомври 05, 2006

Oчај



Еве ги влегуваат.
Се поздравувам, ми честитаат.
Насмевката ми ја прикрива сегашната состојба
И се изгледа како измислено.
Звони телефонот, а јас прва дотрчувам до него.
Кревајќи ја слушалката ги чувствувам
Милионите пеперутки низ стомаков.
Се јавувам и женски глас ме пресекува.
Повторно разочарување.
Не знам по кој пат вечерва.
Болка и напнатост во градиве.
Како камен заглавен меѓу две карпи.
Го чувствувам секое чукање на срцево.
И повторно телефонот зазвонува
И повторно пеперутките живнаа
И повторно....
Очај!



04. 10. 2006

Нема коментари: