Нашето збогум

Бескрајна тишина.
Глува темнина го обзеде моето срце
И поглед некако далечен
А сепак близок...
Робови сме на тишината.
Ме боли,
Длабоко во срцево и душава обвиени со студ ме боли.
Чувствуваш ли?
Ме гледаш
Со прозирни очи вперени во моите насолзени
За момент светот застана....
Постојат само нашите смрзнати погледи
Кои гледаат еден во друг.
А твоите очи...
Тие се така кристални и прозирни.
Даваат одблесок на твојата немилосрдна душа.
Чиниш сета длабочина е збрана во очите.
А моите?
Насолзени,
Кристално јасен поглед кој тагува
Тагува во тишината.
Се лијат капки солзи од длабочината на немирните очи
Се преплетуваат тишината и темнината низ нашите погледи
И тука се` завршува.
Нашите погледи се разделуваат и го велат болното збогум.